1. Za tydzień 31 października zapraszamy na Mszę św. o godz. 18:00, po której modlić się będziemy o uzdrowienie duszy i ciała.
2. Nabożeństwa różańcowe sprawowane są codziennie dla dzieci i młodzieży o godz. 17.00, dla dorosłych po Mszy św. wieczornej. Zakończenie różańca dla dzieci w piątek.
3. Także w piątek po różańcu o godz. 17:30, zapraszamy dzieci na „Bal Wszystkich Świętych” do domu parafialnego. Zapewniamy dobrą zabawę, konkursy z nagrodami i wiele innych atrakcji. To spotkanie ma przybliżyć dzieciom temat zbawienia i obcowania Świętych, które jest głównym motywem Uroczystości Wszystkich Świętych. Dzieci zachęcamy do przebrania się za postać wybranego świętego. Jednocześnie przypominamy, że sprzeczny z wiarą katolicką jest udział w zabawach Halloween (czyt.: Helołin) promujących kulturę śmierci.
4. W uroczystość Wszystkich Świętych 1 listopada porządek Mszy św. niedzielny. Informujemy, że w tym roku Msza św. o godz. 13:00 będzie sprawowana zarówno na cmentarzu parafialnym jak i w bazylice. Na cmentarzu po Mszy św. wyruszy procesja. Przypominamy wiernym, że w Uroczystość Wszystkich Świętych obowiązuje udział we Mszy świętej.
5. Kartki wypominkowe przyjmujemy w zakrystii, przy furcie klasztornej i w kancelarii. Prosimy o wyraźne, czytelne wypisywanie imion zmarłych oraz podawanie miejscowości zamieszkania rodziny, która poleca ich modlitwie Kościoła.
6. 5 listopada podczas Mszy św. o godz. 18:00 rozpoczniemy parafialne rekolekcje Betayfikacja33 „Wszystko postawić na Maryję” z fragmentami nauczania
   bł. Prymasa Wyszyńskiego oraz Matki Róży Czackiej przygotowujące nas do całkowitego oddania się Panu Jezusowi przez Maryję. Rekolekcje zakończymy 8 grudnia. W przyszłą niedzielę podczas Mszy św. wysłuchamy świadectwa wraz z zaproszeniem do rekolekcji przedstawiciela Fundacji Tota Tua. Będzie możliwość nabycia książek z materiałami rekolekcyjnymi. Więcej informacji na stronie batyfikacja33.pl
7. Trwają prace remontowe kaplicy na cmentarzu parafialnym. Za ofiary złożone na ten cel składamy serdeczne „Bóg zapłać!”
8. W tym tygodniu z naszej wspólnoty parafialnej odeszli do wieczności: śp. Adam Kamiński l. 73 z Nowej Piasecznicy, śp. Jerzy Reszczyński l. 70 z Teresina, śp. Adrian Sałaciński l. 29 z Teresin Gaj, śp. Magdalena Kozioł l. 87 z Teresina, Wieczny odpoczynek racz im dać Panie…

1. Dziś obchodzimy XXI Dzień Papieski pod hasłem: „Nie lękajcie się”. Przez całą niedzielę odbywa się zbiórka do puszek na rzecz Funduszu Stypendialnego dla zdolnej młodzieży z niezamożnych rodzin.
2. W dniach 11 – 16 października w Instytucie Maryjno – Kolbiańskim „Kolbianum” rozpocznie się nowy Rok Akademicki. Z tej racji w piątek nastąpi uroczysta Inauguracja Roku Akademickiego połączona z Ogólnopolską Konferencją pt. „Maryja – Matka Pokoju”. Szczegóły na stronie internetowej Kolbianum.
3. W najbliższy wtorek o 19.00 w Domu Parafialnym odbędzie się drugi dzień rekolekcji ewangelizacyjnych odnowy. Będzie to ostatnia szansa, by zapisać się jako uczestnik tych rekolekcji.
4. W sobotę przypada rocznica wyboru Kard. Karola Wojtyły na papieża. Przybądźmy w tym dniu na Eucharystię, by podziękować Bogu za dar tego Wielkiego Świętego Polaka.
5. W niedzielę przypada rocznica beatyfikacji o. Maksymiliana Marii Kolbego. Zapraszamy na uroczystą Mszę świętą o godz. 8.30, podczas której złożymy Bogu dzięki za dar wyniesienia na ołtarze założyciela Niepokalanowa
   a także za niedawną beatyfikację Stefana Kard. Wyszyńskiego.
6. Rozpoczynamy peregrynację, czyli wędrówkę Ikony Przeczystego Serca Św. Józefa po rodzinach naszej Parafii. Codziennie wieczorem ikona przekazywana będzie do domu najbliższych sąsiadów wraz z towarzyszącymi jej materiałami pomocnymi do modlitwy i duchowego przeżycia tego niezwykłego spotkania. Z wielką wiarą przyjmijmy tę Ikonę w swoim domu ufając, że św. Józef, któremu na wiosnę oddaliśmy naszą parafię w opiekę, będzie hojnie obdarzał łaskami wszystkich, którzy przyjmą go pod swój dach. Uroczyste rozpoczęcie peregrynacji nastąpi w środę 13 października po Mszy świętej o godz. 18.00. Wówczas ikona zostanie przekazana jednej z rodzin z Ludwikowa. I tak przez kolejne miesiące będzie wędrowała przez poszczególne wioski naszej parafii, by ostatecznie powrócić do Bazyliki. Szczegółowe informacje, jak przeżyć nawiedzenie ikony w swoim domu, będzie można uzyskać w kancelarii parafialnej lub na stronie internetowej parafii.
7. Zbliża się listopad, w którym pamiętamy w modlitwie o naszych zmarłych. Będziemy polecać ich Miłosierdziu Bożemu podczas nabożeństwa wspominkowego przez cały miesiąc w dni powszednie. Kartki z imionami zmarłych przyjmujemy w zakrystii, przy furcie klasztornej i w kancelarii. Prosimy o wyraźne, czytelne wypisywanie imion zmarłych oraz podawanie miejscowości zamieszkania rodziny, która poleca ich modlitwie Kościoła.
8. Trwają prace remontowe kaplicy na cmentarzu parafialnym. Za ofiary złożone na ten cel składamy serdeczne „Bóg zapłać!”

1. Dzisiaj podczas Mszy świętej o godz. 19.00 młodzież klas ósmych szkół Podstawowych w Teresinie, Paprotni i Budkach Piaseckich złoży deklaracje wyrażające ich chęć przystąpienia za dwa lata do sakramentu bierzmowania. Po Mszy św. odbędzie się spotkanie organizacyjne rodziców i kandydatów w domu parafialnym.
2. Również dziś po Mszy św. o godz. 19.00 zapraszamy na modlitwę o uzdrowienie duszy i ciała.
3. W piątek w kaplicy św. Maksymiliana odbędzie się czuwanie przed pierwszą sobotą, rozpoczęcie o godz. 19.00.
4. W sobotę odbędzie się spotkanie Oddaj się Maryi. O godz. 30 w sali św. Bonawentury konferencja o zawierzeniu i świadectwa, o godz. 11.00
   w bazylice Msza św. i nabożeństwo wynagradzające Niepokalanemu Sercu Maryi oraz przyjęcie do Rycerstwa Niepokalanej. Gościem spotkania będzie Jacek Pulikowski, specjalista od spraw małżeńskich, który o 13.40 wygłosi konferencję na ten temat. Małżeństwa z naszej parafii zapraszamy na spotkanie z panem Jackiem Pulikowskim już w piątek 1 października na godz. 19.00 do Domu Parafialnego.
5. Wraz z początkiem października nabożeństwa różańcowe będą odprawiane w dni powszednie dla dzieci i młodzieży o godz. 17.00, zaś dla dorosłych po Mszy św. wieczornej godz. 18.30.
6. W piątek rozpoczynamy Triduum przed uroczystością św. Franciszka z Asyżu. Rozważanie i modlitwy 1 i 2 października będą podczas nabożeństwa różańcowego. W niedzielę 3 października po nabożeństwie różańcowym
   w Bazylice zgodnie z naszą tradycją zakonną zostanie odprawione nabożeństwo Transitus – o błogosławionej śmierci św. Franciszka. Tego dnia przypada również Uroczystość konsekracji naszej Bazyliki. Będziemy dziękować Bogu za dar naszej świątyni oraz za wszystko, co uczynił dla nas w tym świętym miejscu przez korzystanie z sakramentów i wspólną modlitwę.
7. W tym tygodniu przypadają dni odnowy wewnętrznej. W I czwartek po Mszy św. wieczornej nabożeństwo Godziny Świętej. W I piątek spowiedź dla dzieci o godz. 16.30, a o 17.00 różaniec i Komunia św. Tego dnia udamy się z posługą do chorych naszej parafii. Msza św. w Budkach Piaseckich o godz. 17.00.
8. W przyszłą niedzielę po Mszy św. o godz. 10.00 odbędzie się spotkanie wspólnoty Żywego Różańca w Domu Parafialnym. Natomiast po Mszy o godz. 11.30 w dolnym kościele spotkanie z rodzicami dzieci klas trzecich przygotowujących się do przyjęcia I Komunii świętej.
9. Przypominamy, że Msze św. wieczorne w niedziele od października do końca kwietnia będą sprawowane o godz. 18.00.
10. W dniach 17-24 października organizujemy pielgrzymkę do Włoch śladami św.
    Pio i ks. Dolindo Ruotolo. W programie również m.in. Rzym, Watykan Neapol, góra Gargano, Lanciano, Manopello, Monte Cassino, wypoczynek nad Adriatykiem. Szczegółowe informacje znajdują się na stronie internetowej parafii oraz w gablocie przed Bazyliką.

 

1. Wznawiamy przygotowania do sakramentu bierzmowania. Spotkanie organizacyjne dla uczniów klas ósmych szkół podstawowych w Teresinie, Paprotni i Budkach Piaseckich odbędzie się w niedzielę 26 września. Rozpocznie się ono Mszą świętą o godz. 19.00 w bazylice, podczas której młodzież złoży deklaracje przystąpienia do sakramentu bierzmowania. Po Eucharystii spotkanie wraz z rodzicami odbędzie się w domu parafialnym. Natomiast młodzież, która podjęła przygotowania do bierzmowania w zeszłym roku, (obecnie pierwsze klasy szkół średnich) kontynuują przygotowania do bierzmowania od października, wszelkie szczegóły przekażą animatorzy podczas spotkań w grupach.
2. Za tydzień w sobotę 18września organizujemy parafialną pieszą pielgrzymkę do Sanktuarium Świętej Rodziny w Miedniewicach. Gorąco zachęcamy do wzięcia udziału w pątniczym szlaku szczególnie rodziny naszej parafii, by wspólnie modlić się o świętość życia dla nich. Wyjście nastąpi o godz. 7.00 rano sprzed bazyliki. Powrót z Miedniewic autokarem. Szczegółowe informacje u o. Piotra
3. Dziś po nabożeństwie o godz. 17:00 udamy się pod pomnik kard. S. Wyszyńskiego, gdzie nastąpi okolicznościowa modlitwa do nowego błogosławionego.
4. Nasz klasztor jak i parafia miały szczęście wielokrotnie gościć kard. S. Wyszyńskiego w Niepokalanowie. Z tej okazji Wydawnictwo wydało dwie pozycje książkowe: album pod redakcją o. Romana Soczewki  „Więcej niż Przyjaciel” z kolekcją zdjęć archiwalnych oraz pozycję o. Ignacego Kosmany „Siedem ostatnich słów z Niepokalanowa” z przesłaniem Prymasa aktualnym dzisiaj. Książki do nabycia w sklepie internetowym Wydawnictwa Ojców Franciszkanów, w Księgarni oraz w kiosku przy Bramie Papieskiej
5. Wójt Gminy Teresin przypomina o Narodowym Spisie Powszechnym Ludności i Mieszkań kończącym się już 30 września. Spisowi podlegają wszyscy mieszkańcy naszej gminy zameldowani na stałe oraz czasowo przebywające na jej terenie. Można się spisać przez Internet, telefon, w Urzędzie Gminy lub przy pomocy rachmistrza, który będzie się kontaktował z osobami jeszcze nie spisanymi. Udział w spisie jest obowiązkowy.

 POŁĄCZYŁA ICH ŚWIĘTOŚĆ

 

List biskupów polskich z okazji beatyfikacji

Kardynała Stefana Wyszyńskiego i Matki Elżbiety Róży Czackiej

 

 

1. Effatha – otwórz się

 

Usłyszeliśmy przed chwilą ważne słowa: Effatha – otwórz się oraz: Odwagi! Nie bójcie się, Ja jestem. Żeby móc świadczyć o Bogu i pomagać innym, trzeba otworzyć się na Bożą łaskę, która niezależnie od naszej kondycji fizycznej, życiowych przeciwności, cierpienia
i przykrych doświadczeń może przynieść w nas i przez nas obfite owoce. Potrzebna też jest odwaga, dzięki której możemy pokonywać nasze słabości i lęki naszej codzienności.

Za tydzień będziemy przeżywać radosną uroczystość beatyfikacji kardynała Stefana Wyszyńskiego, Prymasa Tysiąclecia oraz Matki Elżbiety Czackiej, niewidomej założycielki Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża i Towarzystwa Opieki nad Ociemniałymi w Laskach. Bóg mógł przez nich dokonać wielkich rzeczy, bo otworzyli się
na Jego łaskę i z odwagą podjęli swoje powołanie, służąc innym.

 

2. Bóg prowadzi różnymi drogami

 

Róża Czacka, późniejsza Matka Elżbieta, urodziła się w Białej Cerkwi – dziś Ukraina – 22 października 1876 r., w znanej arystokratycznej rodzinie. Jej stryj, Włodzimierz,
był kardynałem i bliskim współpracownikiem papieży. Róża otrzymała staranne wychowanie
i wykształcenie. W wieku 22 lat straciła wzrok. Jej ślepota stała się wielką traumą dla rodziny, która nie umiała przyjąć jej niepełnosprawności. Jak zaakceptować to, na co nie potrafili się zgodzić nawet najbliżsi? Po trzech dniach modlitwy i rozmyślania Róża zrozumiała, że może liczyć tylko na Boga, któremu ufała i na siebie. Na szczęście posłuchała rady doktora Gepnera, który powiedział jej prawdę: Wzrok jest na zawsze stracony, ale zarazem wskazał jej drogę mówiąc, że nikt do tej pory w Polsce nie zajął się niewidomymi. Zrozumiała, że otrzymała wskazówkę na przyszłość. Postanowiła stworzyć instytucję, w której niewidomi będą się kształcić i przygotowywać do samodzielnego życia. Po latach napisała: Tak jak doktor Gepner był moim wielkim dobroczyńcą, tak moim największym szczęściem jest to, że zostałam niewidomą. Cóż by ze mnie było, gdyby nie to kalectwo? Jakie byłoby moje życie, życie
bez niego? Jej ślepota stała się skałą, na której Bóg mógł wybudować piękny dom. Nadano mu nazwę: Dzieło Lasek lub też Triuno – na cześć Trójcy Przenajświętszej. A dewizą tego Dzieła było: niewidomy człowiekiem użytecznym. Po raz pierwszy w Polsce podjęto pracę z niewidomymi, a nie tylko dla niewidomych. Matka Czacka chciała, aby przygotowujący się do samodzielnego życia niewidomi zrozumieli, że mogą być szczęśliwi, mimo swojej ślepoty.

To nowe, rewolucyjne odkrycie, które Matka Elżbieta zawdzięczała własnej niesprawności, było elementarnie proste, bo odwoływało się do nauki Krzyża. Zmagając się
ze swoim kalectwem i pytając, jak własną biedę przekształcić w źródło pomocy dla innych, żyjących w trudniejszej sytuacji, zrozumiała, że cierpienie może stać się uprzywilejowanym miejscem spotkania z Bogiem i dotarcia do prawdy, którą trudno dostrzec ludziom fizycznie sprawnym i zaaferowanym problemami dnia codziennego. Z pełną jasnością widziała,
że najbardziej zbliżamy się do Boga, kiedy jesteśmy blisko człowieka, który cierpi i jest w potrzebie. Podstawowe zadanie polega na tym, aby usłyszeć głos ludzi, których zagłusza cierpienie i zgiełk świata, i stworzyć przestrzeń, w której człowiek znajdzie spokój i miejsce do refleksji, a z czasem też drogę, która prowadzi do Boga. I Laski stały się takim miejscem, gdzie oprócz przygotowania dzieci i młodzieży do samodzielności, znaleźli miejsce poszukujący Boga i sensu życia. Byli to ludzie z różnych środowisk społecznych i politycznych. To dzięki Matce i ks. Korniłowiczowi – ojcu duchowemu Dzieła – mogli się czuć w Laskach, jak w domu. Mogli tam zobaczyć, jak owocuje Ewangelia wcielona w życie i jak wygląda współpraca niewidomych, sióstr, świeckich i księży. Wcielona w życie Ewangelia przygotowuje miejsce, w którym jest możliwe podejmowanie wspólnych zadań, przezwyciężanie niezdrowych ambicji i nieporozumień.

Z takim ewangelicznym Kościołem spotkał się w Laskach ksiądz Stefan Wyszyński i z ogromnym przejęciem pisał o tym do Matki Czackiej: Uderzyło mnie to, że ludzie Matki mają ten jakiś szczególny wzrok. Oni patrzą z pogodnym bohaterstwem. W takie chrześcijaństwo ksiądz Wyszyński wpisał swoje kapłaństwo.

Przyszły prymas urodził się 3 sierpnia 1901 roku w Zuzeli nad Bugiem, na pograniczu Podlasia i Mazowsza. W kraju zniewolonym i prześladowanym, gdyż Polska była jeszcze pod zaborami, małego Stefana – podobnie jak młodą Różę – rodzina nauczyła miłości do Boga, Kościoła, Ojczyzny i Matki Najświętszej. Po wstąpieniu do seminarium duchownego
we Włocławku okazało się, że jest chory na ciężkie zapalenie płuc. Choroba postępowała tak szybko, że zarówno on sam, jak i jego przełożeni bali się, że nie dożyje do święceń kapłańskich. Stefan modlił się do Matki Najświętszej, aby wyprosiła mu łaskę święceń i aby mógł odprawić przynajmniej kilka Mszy Świętych. Cierpienie, którego doświadczył w czasie seminarium, nauczyło go, jak sam powie, patrzeć z pokorą na drugiego człowieka.

W czasie studiów seminaryjnych spotkał księdza Władysława Korniłowicza, o którym powiedział, że wywarł on ogromny wpływ na całe jego życie duchowe i kapłańskie.
Ta znajomość, która podczas studiów na KUL-u przerodziła się w głęboką przyjaźń, przetrwała aż do śmierci księdza Korniłowicza. Na ukształtowanie osobowości i formacji społecznej księdza Wyszyńskiego duży wpływ mieli także wybitni księża społecznicy: ks. Antoni Szymański – rektor KUL, O. Jacek Woroniecki – wybitny tomista i pedagog oraz ks. Antoni Bogdański – naczelny kapelan harcerstwa. Dlatego nauczanie społeczne Kościoła traktował jako ważną część misji ewangelizacyjnej.

Święcenia kapłańskie otrzymał Wyszyński 3 sierpnia 1924 r. w katedrze włocławskiej. W czasie studiów w Lublinie działał w Stowarzyszeniu Katolickiej Młodzieży Akademickiej „Odrodzenie”. W marcu 1946 r. papież Pius XII mianował księdza Wyszyńskiego biskupem lubelskim, a 12 listopada 1948 r. arcybiskupem gnieźnieńskim i warszawskim, Prymasem Polski. 27 listopada 1952 r. został mianowany kardynałem. Niestety ówczesne władze komunistyczne nie wyraziły zgody na jego wyjazd do Rzymu na konsystorz, na którym miał odebrać kapelusz kardynalski. Mógł to uczynić dopiero 6 maja 1957 roku.

Pierwsze spotkanie księdza Wyszyńskiego z matką Czacką miało miejsce w lipcu 1926 roku w Laskach, gdzie przyjechał na zaproszenie księdza Korniłowicza. Zapoczątkowana wtedy przyjaźń z Dziełem Niewidomych i jego założycielami przetrwała aż do końca dni wielkiego Prymasa. Jego relacje z matką Czacką zacieśniły się szczególnie w czasie okupacji. Po wybuchu wojny ksiądz Wyszyński musiał opuścić Włocławek, gdyż był poszukiwany przez Gestapo. Ukrywał się najpierw u rodziny we Wrociszewie, później w Żułowie i Kozłówce
na Lubelszczyźnie. W czerwcu 1942 roku przyjechał do Lasek na miejsce księdza Jana Ziei, jako kapelan sióstr, opiekun niewidomych, a także jako kapelan Armii Krajowej i duszpasterz okolicznej ludności.

O wielkim wpływie, jaki matka Czacka wywarła na jego życie, najlepiej świadczy kazanie, które wygłosił w czasie jej pogrzebu, 19 maja 1961 r. w Laskach: W tej chwili moim obowiązkiem jest stanąć przy tym obfitym źródle wody żywej i z pomocą nieudolnych słów pochwycić przynajmniej odrobinę ożywczych wspomnień z bogatego życia Matki naszej, Matki naszych serc (…), czerpaliśmy z bogatego ducha naszej Matki i duchowości tego ubłogosławionego przez Boga miejsca.

Po śmierci Matki ksiądz Prymas często wracał do grobów założycieli Dzieła.
Przed wyjazdem do Rzymu na sesje soborowe, przed trudnymi rozmowami z ówczesną władzą komunistyczną, niepostrzeżenie i bez zapowiadania się, chociaż na chwilę przyjeżdżał
do Lasek, aby tam się modlić. Co roku, z wyjątkiem uwięzienia czy choroby,
po wielkoczwartkowym Mandatum w archikatedrze, jechał do Lasek, by tam razem z niewidomymi, siostrami i świeckimi pracownikami Dzieła trwać na adoracji i napełniać się mocą płynącą z paschalnego krzyża światła i zwycięstwa Chrystusowej miłości, aby potem mieć ją dla każdego.

Wiemy, że o księdzu Prymasie napisano ostatnio wiele. Ukazały się jego przemówienia i kazania, powstały nowe filmy i książki. Najczęściej teksty te mówią o nim jako duszpasterzu, wielkim mężu stanu, patriocie, społeczniku, nawet polityku. Często prymas ukazany jest jako człowiek walki z komunizmem. Ale to, co było jego priorytetem, podobnie jak u Matki Czackiej, to troska i walka o człowieka, o jego wolność, po to, by człowiek stworzony na obraz i podobieństwo Boże, mógł jaśnieć pełnym blaskiem wolności, prawdy, miłości i przebaczenia.  Dlatego tak bardzo troszczył się zarówno o wolność jak i świętość Kościoła i o dobro wspólne  Ojczyzny, rozumiane jako respektowanie praw każdego Polaka i ułatwianie mu wykonywania obowiązków.

Szczególnie ważny etap w jego życiowej misji rozpoczął się wraz z nominacją
na arcybiskupa metropolitę gnieźnieńskiego i warszawskiego oraz prymasa Polski, gdy wziął na siebie odpowiedzialność za dwie archidiecezje i cały Kościół w Polsce. W konfrontacji
z totalitarnym systemem komunistycznym z jednej strony wzywał do włączenia się Polaków
w odbudowę zrujnowanego przez wojnę kraju, a z drugiej napominał rządzących,
by respektowali prawa człowieka. Odznaczał się cnotą męstwa, która ujawniła się zwłaszcza wtedy, gdy – wobec nasilanych prześladowań Kościoła – wypowiedział władzom komunistycznym zdecydowane: „Non possumus”. 25 września 1953 r., po kazaniu w kościele św. Anny został aresztowany. Nie załamał się. W więzieniu powstały dwa największe dzieła: Jasnogórskie Śluby Narodu i Wielka Nowenna przed Tysiącleciem Chrztu Polski.

Kiedy przygotowujemy się do beatyfikacji warto postawić sobie pytanie – skąd czerpał do tego siły? Najpełniej dają na nie odpowiedź jego więzienne zapiski. Całkowicie zjednoczony z Bogiem, nieustannie z Niego czerpał, aby potem dawać innym. Ten zwykły człowiek otwarty na potrzeby innych, był niezwykły swoją wiarą, swoim zaufaniem Bogu i Matce Najświętszej. Był niezwykły swą miłością przebaczającą każdemu, nawet tym, którzy go uwięzili. Mimo doznanych krzywd – jak sam mówił – nie miał wrogów. Z jednej strony prymas bolał,
że nie może wypełniać swojej biskupiej posługi, nie może brać czynnego udziału w życiu Kościoła i domagał się swoich praw, z drugiej zaś stwierdza, że przeżywa te trzy lata,
jako szczególny dar Boga, który przygotowuje go na późniejszą trudną służbę Kościołowi
i Polsce. Ta głęboka wiara w Opatrzność była źródłem jego zaufania człowiekowi. Miał świadomość mocy Bożej w sobie. Mówił: Udzielasz jej nieustannie, gdy idziemy z krzyżem, choć nieraz czujemy się tacy samotni. Ale, gdy zamknę oczy, gdy wsłucham się w poruszenie duszy, czuję Ciebie (…). Wystarczy się zwrócić choć na chwilę ku Tobie, by odnaleźć Ciebie
w sobie.

 

3. Świętość nie jest luksusem

 

Kiedy przeglądamy katalog świętych Kościoła katolickiego, zauważamy, że są tam osoby różnych stanów, powołań i zawodów: osoby świeckie, konsekrowane i księża. Gdybyśmy mieli szukać wspólnego mianownika, to można powiedzieć, że potrafili oni rozpoznać wolę Bożą i ją wypełniać w sytuacjach i w czasie, w jakim przyszło im żyć.
Tak też było w życiu m. Elżbiety Czackiej i ks. kardynała Stefana Wyszyńskiego. Oboje dobrze wiedzieli, że Bóg bliski w cierpiącym człowieku i sakramentach Kościoła, to dwa filary wiary, która pomaga rozpoznać wyzwania, jakie niesie powołanie w konkretnym czasie i wydarzeniach. Niewidoma, młoda dziewczyna i młody, chory kleryk. Do tego trudne czasy, w jakich przyszło im żyć – odbudowywania niepodległej ojczyzny, później lata okupacji i coraz bardziej agresywnego komunizmu. Można było się załamać i zwątpić, ale dzięki temu,
że potrafili zaufać Ewangelii, każde z nich na swoją miarę umiało podejmować stojące przed nimi zadania, torować nowe drogi i otwierać nowe perspektywy działania w Kościele w Polsce. Uczynili tyle dobra, ponieważ całe życie oddali Bogu i na serio przyjęli słowa św. Pawła: Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia (Flp 4,13).

Każde z nich tę swoją drogę do świętości zawierzyło Matce Najświętszej i chcieli służyć Bogu i człowiekowi tak, jak Maryja. Matka Elżbieta złożyła swój akt ofiarowania Matce Bożej 8 grudnia 1921 roku, mówiąc: Obieram Cię dzisiaj za moją Matkę, Opiekunkę… Zaś ksiądz Prymas, uwięziony w Stoczku Warmińskim, 8 grudnia 1953 r. mówił: Tobie poświęcam ciało i duszę moją (…) wszystko, czym jestem i co posiadam.

Bóg złączył tych dwoje ludzi, tak przecież różnych i przez nich dokonał wielkich rzeczy. Słowa księdza Prymasa: Soli Deo – Samemu Bogu i Matki Elżbiety: Przez krzyż do nieba, jakie nam zostawili, jakże są aktualne i dzisiaj. Pokazali nam drogę. Innej szukać nie trzeba.

Poprzez wyniesienie sług Bożych do chwały ołtarzy poznajemy ich na nowo
w tajemnicy świętych obcowania. Niech pomagają nam w odczytywaniu ich prorockich intuicji w podejmowaniu aktualnych wyzwań duszpasterskich Kościoła Chrystusowego w Polsce.

 

Podpisali: Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi

obecni na Sesji Rady Biskupów Diecezjalnych,

Jasna Góra-Częstochowa, 25 sierpnia 2021 r.

 

 

 

Za zgodność:

+ Artur G. Miziński

Sekretarz Generalny KEP

 

 

 

———————————————————————————————————–

List należy odczytać w niedzielę, 5 września 2021 roku, na wszystkich Mszach świętych.

 

 

 

 

† Piotr Jarecki Biskup Pomocniczy Archidiecezji Warszawskiej                                                                                                   Wikariusz Generalny