DUCH ŚWIĘTY PRZYNAGLA NAS
List Pasterski Episkopatu Polski na Niedzielę Miłosierdzia 2018 

Umiłowani w Panu Siostry i Bracia!

Wraz z całą wspólnotą Kościoła łączymy się w radości podniosłego śpiewu Alleluja, który rozbrzmiewa od Wigilii Paschalnej. Gorącym sercem uwielbiamy Boga Ojca za zwycięstwo Chrystusa nad grzechem i śmiercią. W tym świętym czasie przekazujemy wam, najmilsi, serdeczne pozdrowienie i najlepsze życzenia, abyśmy trwali w Duchu Świętym, którym zostaliśmy napełnieni (por. Dz 2, 4). Duch Święty, który jest darem Chrystusa Zmartwychwstałego, uzdalnia nas do głoszenia ewangelii i prowadzi do pełni życia, którego blask ukazał się w wielkanocny poranek. Dzięki Duchowi Świętemu rodzi się w świecie nadzieja i wzrasta Boża moc w życiu ludzi cierpiących z powodu niesprawiedliwości i różnorodnych niedomagań. W Jego świetle rozpoznajemy ostateczny cel swojego życia, a także wolność i godność dzieci Bożych.

Dzisiaj, w Niedzielę Miłosierdzia, chcemy pamiętać o słowach papieża Franciszka, który – komentując odczytany przed chwilą fragment ewangelii – wskazał, że pierwszym zadaniem Kościoła zleconym mu przy przekazaniu Ducha Świętego jest niesienie przebaczenia grzechów. „Miłosierdzie – naucza Franciszek – ma kluczowe znaczenie w życiu wiary i jest konkretną formą, poprzez którą ukazujemy zmartwychwstanie Jezusa” (23.04.2017 r.). Wcześniej Papież Benedykt XVI przypominał nam, że Duch Święty na nowo rozpala serca wiernych oraz nakłania ich do miłowania swoich braci i sióstr tak, jak Chrystus ich umiłował, a także do tego, aby czynami miłosierdzia dawali całej ludzkości świadectwo miłości Ojca (por. Deus caritas est, 19). Uwielbiamy dzisiaj Boga za to Jego zbawcze działanie pośród nas.

Ważne jest tutaj świadectwo św. Pawła Apostoła o jego osobistej zażyłości z Duchem Świętym. Apostoł Narodów mówi bowiem, że w pewnym momencie został przez Ducha Świętego „przynaglony”, by udać się do Jerozolimy, chociaż ta podróż wiązała się dla niego z ryzykiem uwięzienia za wiarę (por. Dz 20, 20). Sami możemy dostrzec w naszych sercach i umysłach podobne „przynaglenia”, by np. nie odkładać ważnej decyzji, by udać się w drogę na spotkanie z oczekującym pomocy, by przeprowadzić z kimś ważną rozmowę, by przynieść komuś słowo pociechy lub słowo upomnienia, by zażegnać konflikt, czy rozwiązać problem utrudniający międzyludzkie relacje. Przekonujemy się wtedy, że był to najwyższy czas i należało się pośpieszyć, bo stosowna okazja mogłaby się już nigdy nie nadarzyć. Duch Święty – szanując naszą wolność – podpowiada takie czyny miłosierdzia, jakich sami nie bylibyśmy w stanie odkryć. Dzięki mocy Ducha Świętego możemy zatem przynosić konkretne owoce miłości. A „owocem Ducha jest: miłość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie” (Ga 5, 22-23). Te owoce służą dobru wspólnemu. Dostrzegamy je w życiu wielu wierzących, którzy posłuszni natchnieniom Ducha Świętego, kierują się zasadą chrześcijańskiej miłości – caritas, okazywanej ubogim, chorym, pogardzanym, zapomnianym i wszystkim potrzebującym pomocy.

Dzisiejsza Niedziela Miłosierdzia Bożego to także święto patronalne Caritas. A zatem jest to szczególna okazja, aby wypowiedzieć słowo uznania i wdzięczności pod adresem wszystkich pracowników i wolontariuszy Parafialnych Zespołów Caritas oraz Szkolnych i Akademickich Kół Caritas. Przez wasze wrażliwe serca i pomocne dłonie Duch Święty pociesza strapionych, niesie konkretną pomoc w trudnościach oraz wielu naszym siostrom i braciom przywraca utraconą godność. Bogu niech będą dzięki za wszystkich, którzy przynagleni Jego Duchem spieszą z pomocą swoim bliźnim, spontanicznie włączając się w akcje i dzieła charytatywne. Radością napełnia fakt, że w ciągu roku działalność charytatywną Kościoła w Polsce podejmuje ponad 800 instytucji realizujących 5 tysięcy różnego rodzaju dzieł, z których pomoc dociera do 3 milionów potrzebujących.

Wszyscy jesteśmy wstrząśnięci dramatem wojny w Syrii. Wskutek konfliktu trwającego już 7 lat ponad 5 milionów osób uciekło z kraju, a liczba przesiedleńców wewnętrznych w Syrii szacowana jest na co najmniej 6,5 miliona. Pomocy humanitarnej potrzebuje ponad 13 milionów ludzi, w tym 6 milionów dzieci. Rodzinom brakuje środków, by zaspokoić podstawowe potrzeby. W skrajnie trudnej sytuacji znajdują się mieszkańcy miasta Aleppo, którzy – poza ubóstwem i niepewnością – zmagają się ze skutkami trwających działań wojennych. Wśród wielu inicjatyw, mających na celu niesienie pomocy cierpiącym Syryjczykom, jest realizowany przez Caritas Polska program „Rodzina Rodzinie”, który umożliwia materialne wspieranie konkretnej rodziny przez określone środowisko, instytucję, wspólnotę, rodzinę lub pojedyncze osoby. Aktualnie w ramach tego programu objętych jest stałą pomocą niemal 10 tysięcy syryjskich rodzin. W imieniu tych rodzin serdecznie dziękujemy wszystkim, którzy włączyli się w to dzieło miłosierdzia i nadal będą je wspierać.

Przeżywając Rok  Świętego Stanisława Kostki i angażując się w przygotowania do zwołanego w październiku 2018 r. Synodu Biskupów w Rzymie, poświęconego młodzieży i rozeznawaniu powołania, zachęcamy do realizowania przynagleń Ducha Świętego, do wytrwałej modlitwy i praktycznych czynów miłości. Niech nadal powstają i rozwijają się grupy charytatywne w placówkach oświatowych i akademickich, wspierane przez odważną dyrekcję i pełną poświęcenia kadrę pedagogiczną. W 100. rocznicę odzyskania niepodległości nie zapominajmy również, że postawy zaszczepiane wśród młodego pokolenia wpisują się na trwałe w etos całego narodu. Nie może również zabraknąć osób żywo zaangażowanych w Zespołach Caritas działających w parafiach oraz wolontariuszy skupionych wokół placówek pomocowych, aby wzrastała miłość bliźniego, zakorzeniona w nauce Zbawiciela i dająca obietnicę wiecznego szczęścia.

Caritas funkcjonuje m.in. dzięki ofiarom i darom rzeczowym, pochodzącym od osób prywatnych oraz wpłatom 1% z podatku dochodowego, a także dzięki wpływom z akcji dobroczynnych, darowizn, subwencji i dotacji, pochodzących od krajowych lub zagranicznych instytucji państwowych, samorządowych i społecznych. Już teraz wyrażamy wdzięczność wszystkim darczyńcom wspierającym działalność charytatywną oraz tym, którzy zechcą złożyć ofiarę zbieraną dziś do puszek w całej Polsce dla podopiecznych Caritas. Niech Maryja Matka Miłosierdzia wyjedna nam wszystkim obfitość łaski u swego Syna.

Wszystkim Wam, Siostry i Bracia udzielamy pasterskiego błogosławieństwa.

Podpisali: Pasterze Kościoła w Polsce
obecni na 378. Zebraniu Plenarnym KEP
w Warszawie, w dniu 14 marca 2018 r.

REKOLEKCJE WIELKOPOSTNE 14 – 16 III 2018 r.

SZKOŁA PODSTAWOWA W TERESINIE

ŚR0DA(14.III):  KL. 0-III

8.30 – 9.30 – praca plastyczna

9.30 – 9.50 – śniadanie (przerwa)

9.50 -10.50 – konferencja (o. Ryszard Koczwara)

11.00 – KONIEC

IV – VI

8.30 – 9.30 – konferencja (o. Ryszard Koczwara)

9.30 – 9.50 – śniadanie (przerwa)

9.50. – 10.50 – prace plastyczne

11.00 – KONIEC

CZWARTEK(15.III): KL. 0-III

8.30 – 9.30 – film (sala św. Bonawentury)

9.30 -10.30 – Msza św. (Bazylika)

10.30 – KONIEC

IV – VI

8.30 – 9.00 – Droga Krzyżowa kl. IV (dolny kościół – Ewa)

8.30 – 9.00 – Droga Krzyżowa kl. V i VI (kaplica św. Maksymiliana – p. Ania)

9.00 – 9.30 – spowiedź (Bazylika)

9.30 – 10.30 – Msza św. (Bazylika)

10.30 – KONIEC

PIĄTEK(16.III): KL. 0- III

8.30 – 9.30 – Msza św. (Bazylika)

9.30 – 10.00 – Droga Krzyżowa (dolny  kościół – s. Ewa)

10.00 – KONIEC

KL.IV – VI

8.30 – 9. 30 – Msza św. (Bazylika)

9.30 – 11.00 – film (sala św. Bonawentury)

11.00 – KONIEC

 

REKOLEKCJE WIELKOPOSTNE 14 – 16 III 2018 r.

KL VII i ODDZIAŁY GIMNAZJALNE W TERESINIE

ŚRODA(14.III) : KL. VII, IIG, IIIG

I GRUPA

8.30  – 9.15 – film

9.15 – 11.00 – świadectwo i koncert „Młode Koty”

11.00 – KONIEC

II GRUPA

9.15 – 11.00 – świadectwo i koncert „Młode Koty”

  1. 00 – 11.45 – film

11.45 – KONIEC

CZWARTEK(15.III) : KL VII, IIG, IIIG

I GRUPA

8.30 – 9.30 – Msza św. (dom parafialny)

9.30 – 10. 30 – gra terenowa (kl. II i III Gimnazjum) – o. Sebastian

10.30 – KONIEC

II GRUPA

8.30 – 9.30 – Msza św. (Dom parafialny – o. Sebastian)

9.30 – 10.30 – Panorama – kościół dolny (kl.VII)

10.30 – KONIEC

PIĄTEK(16.III) : KL. VII, IIG, IIIG

8.30 – 9.20 – droga krzyżowa (kościół dolny) – o. Sebastian

9.30 – 10.00 – konferencja i spowiedź (Bazylika)

10.00 – 11.00 – Msza św. (o. Sebastian)

11.00 – KONIEC

Wszystkim naszym Parafianom i gościom Niepokalanowa składamy najlepsze życzenia:

W tę noc, gdy Niebo połączyło się z ziemią, gdy Niebiosa wydały Rosę Sprawiedliwości, gdy spełniły się zapowiedzi Proroków, gdy przedwieczne Słowo stało się Ciałem, gdy nieogarniony Bóg pozwolił się zamknąć w łonie Dziewicy – na świat pogrążony w grzechu, obficie rozlała się łaska. Bóg w niepojętej miłości obdarował człowieka samym sobą pozwalając zakosztować mu szczęścia aniołów.

Niech w tym czasie radości będzie dane nam wszystkim zaznać tego szczęścia, na nowo zachwycić się prostotą żłóbka i bogactwem Jezusowego ubóstwa.

Życzymy Wam pokoju, który nigdy się nie kończy; radości płynącej z samego serca Bożego, miłości, która potrafi wszystko pokonać i szczęścia, które jest darem samego Boga.

Duszpasterze parafii

W Liturgii Słowa Bożego czwartej niedzieli Adwentu kontemplujemy dobroć Boga, który zapewnia nas o swoim błogosławieństwie. Tak jak przez proroka Natana Bóg zapewnił Króla Dawida, że nadal będzie mu błogosławił, tak i nam daje takie zapewnienie. Błogosławieństwo Boga dla człowieka dopełnia się w Jezusie Chrystusie i obejmuje wszystkich ludzi.
Pierwszą osobą, która w imieniu całej ludzkości najpełniej przyjęła Boże błogosławieństwo, przyjęła Jezusa Chrystusa, była Maryja. Nie dokonała jednak tego o własnych siłach, ale mocą Ducha Świętego, który na Nią zstąpił. Usłyszała od anioła słowa: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię” (Łk 1, 35). Usłyszała i uwierzyła, mówiąc: „Oto ja, służebnica Pańska, niech mi się stanie według Twego słowa”. Maryja jest dla nas wzorem otwierania się na działanie Ducha Świętego. To od niej w Roku Ducha Świętego, który rozpoczęliśmy w Kościele w Polsce, chcemy się uczyć współpracy z Duchem Świętym.
Bez pomocy Ducha Świętego nie możemy przyjąć do naszego życia Jezusa Chrystusa jako Pana i Odkupiciela. Nie możemy stać się żywym świadkiem Chrystusa. Bez pomocy Ducha Świętego „nikt nie może powiedzieć «Panem jest Jezus»” (1 Kor 12, 3). Bez pomocy Ducha Świętego nie potrafimy poznać prawdziwego Jezusa, umiłować Go całym sercem ani też naśladować Go w codziennym życiu. Tylko Duch Święty może uczynić nasze życie żywym mieszkaniem Jezusa. Tak, jak tego dokonał w życiu Maryi. Moc Ducha Świętego sprawia, że Jezus w nas się rodzi i wzrasta, aż do granic, kiedy człowiek może powiedzieć: „Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus” (Ga 2, 14).
Znamy siedem darów Ducha Świętego: dar mądrości, dar rozumu, dar rady, dar męstwa, dar wiedzy, dar bojaźni Pańskiej i dar pobożności. One najpełniej objawiają się w życiu Jezusa. W życiu Jezusa, na którego zstąpił Duch Święty, widzimy też najpełniej owoce Ducha Świętego. A są nimi: „miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie” (Ga 5, 22 23). Bez pomocy Ducha Świętego nie potrafimy być ludźmi Jego darów i owoców, na wzór Jezusa. Dlatego Duch Święty pragnie nas nieustannie obdarowywać swoimi darami i czeka na to, byśmy otworzyli serca i na co dzień żyli według Jego darów – po to, byśmy przynosili Jego owoce w naszym życiu.
Nie zawsze jednak potrafimy przyjmować życiodajne dary Ducha Świętego. Jakże często zapominamy, że przez sakramenty święte – zwłaszcza chrztu i bierzmowania – dary te są złożone w naszych sercach, pozostają do naszej dyspozycji. Tymczasem trudy codziennego życia tak nas zaprzątają, że nie pamiętamy o tych darach. I wtedy czujemy się osamotnieni czy też zagubieni. W Roku Ducha Świętego powinniśmy tym bardziej wołać za naszym wielkim rodakiem – św. Janem Pawłem II, aby Duch Święty zstąpił na nas, na nasze rodziny i na całą naszą Ojczyznę, i odnowił oblicze tej ziemi.
Już prawie czterdzieści lat minęło od wypowiedzenia tych słów na placu Zwycięstwa w Warszawie. Bardzo dużo w tych latach zostało odnowione na naszej polskiej ziemi. Jesteśmy wolnym i suwerennym krajem. Nasza ojczyzna jest piękna, piękne są miasta
i wioski. Nieporównanie godniej żyją ludzie, żyją rodziny. Naprawdę jest się z czego cieszyć. Jednak pozostało jeszcze wiele do odnowienia i poprawienia, zwłaszcza w relacjach między ludźmi. Podziały przebiegają między grupami politycznymi i społecznymi, w miejscach pracy, w rodzinach. Można powiedzieć za św. Janem Pawłem, że nowe mury powstają nawet w ludzkich sercach. Z ust najważniejszych osób słyszymy apel, „by istotą życia przestało być wyniszczające starcie wrogich plemion”. To poważne ostrzeżenia. Ludzie pytają, co może
i co powinien zrobić Kościół w Polsce? Co mogą wnieść w życie chrześcijanie? Odpowiedź zasadnicza brzmi: wychowywać nowych ludzi plemię, jak nauczał sługa Boży kardynał Stefan Wyszyński, Prymas Tysiąclecia.
W Roku Ducha Świętego wołajmy wraz ze św. Janem Pawłem II: „Niech zstąpi Duch Święty, abyśmy szczerze zapragnęli żyć Jego darami”. W sposób szczególny prośmy o rozwijanie w sobie daru rady, daru rozeznawania duchowego, abyśmy ze wszystkich sił realizowali główny cel naszego życia, jakim jest żywa relacja z Bogiem i z bliźnimi. Abyśmy w życiu osobistym, rodzinnym i zawodowym wypełniali wolę Bożą w pokorze i uległości Duchowi Świętemu, na wzór Jezusa Chrystusa. Abyśmy przynosili i wnosili w życie codzienne owoce Ducha Świętego: miłość, pokój cierpliwość, uprzejmość, dobroć, opanowanie i cierpliwość. Abyśmy to czynili wszyscy, którzy uważamy się za chrześcijan i nimi jesteśmy. To jest najważniejsze zadanie Kościoła i jego wkład w życie społeczne. Pamiętajmy także, że Kościół jest Oblubienicą Chrystusa i Jego mistycznym Ciałem,
a równocześnie świętą wspólnotą grzeszników. I tylko nieustannie pociągany i umacniany przez Ducha Świętego, może objawiać Jego dary i przynosić owoce.

Umiłowani Bracia i Siostry!
Jutro święta Bożego Narodzenia, a zaraz potem Nowy Rok. Za sprawą Ducha Świętego Chrystus stał się człowiekiem i narodził się w Betlejem z Maryi Dziewicy. Tę prawdę będziemy przeżywać liturgicznie w czasie tych świąt. A wszystko to dla naszego zbawienia
i szczęścia. Szanujmy istotę świąt, uczestnicząc w pasterce i Mszy świętej Bożego Narodzenia. Szanujmy też polskie zwyczaje związanie ze świętami, takie jak kolacja wigilijna, choinka, śpiewanie kolęd, rodzinne odwiedzanie się. To wszystko pomoże nam wydać owoce Ducha Świętego, których tak bardzo nam potrzeba.
Życzę Wam wszystkim, abyście na wzór Maryi, naszej Matki i Królowej, Matki Pokoju, całym sercem przyjęli Ducha Świętego i abyście Jego mocą naśladowali Chrystusa wszędzie tam, gdzie żyjemy i pracujemy. Abyście każdego dnia coraz bardziej żyli na większą chwałę Bożą i pożytek bliźnich.
Na radosne przeżywanie świąt Bożego Narodzenia, na cały Rok Ducha Świętegooraz nowy rok kalendarzowy z serca wszystkim błogosławię.

 

† Kazimierz Nycz
Wasz biskup