Urodziła się w 1207 r. prawdopodobnie w Bratysławie. Jako córka króla Węgier Andrzeja II otrzymała dobre wychowanie i wykształcenie na zamku Wartburg. W 1221 r. została żoną landgrafa Turyngii. Prowadziła ascetyczny tryb życia. Rozwinęła działalność charytatywną, zakładając szpital blisko swojego zamku. Szybko owdowiała, jej mąż zginął w drodze na wyprawę krzyżową. Mając 20 lat, postanowiła oddać całe swoje życie służbie Bogu i ludziom. W 1228 r. złożyła ślub wyrzeczenia się świata i odtąd prowadziła wyjątkowo żarliwe życie modlitewne połączone z umartwieniami. Jednocześnie poświęcała się służbie ubogim i cierpiącym, którym rozdała cały swój majątek. W Marburgu ufundowała szpital pw. św. Franciszka. Zmarła 17 listopada 1231 r. najprawdopodobniej z wycieńczenia spowodowanego nadmiernymi umartwieniami. Już w 1235 r. papież Grzegorz IX dokonał jej kanonizacji, nazywając ją drugą św. Klarą. Św. Elżbieta Węgierska jest patronką dzieł miłosierdzia, stowarzyszeń i wielu zgromadzeń zakonnych.