W uroczystość Bożego Narodzenia nie tylko wspominamy fakt przyjścia na świat Jezusa z Nazaretu. Przede wszystkim zanurzamy się w tajemnicy Bożego Syna. Wyznajemy, że jest On „z Ojca zrodzony przed wszystkimi wiekami, Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego”. Mało tego. Nasze Credo podpowiada, że Chrystus dla „nas ludzi, i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba”.
Pan Bóg w nieodgadniony sposób stworzył ludzi. W jeszcze bardziej przedziwny sposób rozpoczyna dzieło zbawienia człowieka. Zaczyna się ono narodzinami Pana Jezusa, który jest do nas we wszystkim podobny oprócz grzechu. W Jego osobie dochodzi do niepojętej dla nas wymiany. Oto Bóg przyjmuje naszą ludzką naturę z jej wszystkimi ograniczeniami. Staje się jednym z nas, by umożliwić nam udział w swojej Boskiej naturze.
W osobie Jezusa oglądamy Boga w widzialnej postaci. Chrystus przynosi nam nowe życie. On przywraca nam utracone Boże dziecięctwo. Wyzwala nas z niewoli grzechu, by obdarzyć swoją wolnością. Dlatego też świętować Boże Narodzenie to nic innego jak nieustannie starać się o to, by upodabniać się do Bożego Syna. Mamy otworzyć się na działanie Bożej łaski i wzrastać we wzajemnej miłości. Wielbimy dziś Boga za to, że przemawia do nas przez swojego Syna.
Na koniec módlmy się słowami liturgii galijskiej: „Panie, wysłuchaj rodzinę Tobie oddaną i zgromadzoną w dzisiejszą uroczystość narodzenia Twego, aby chwałę Twoją rozgłaszać. Daj jeńcom odkupienie, przywróć wzrok ślepym, udziel grzesznikom przebaczenia, albowiem przyszedłeś nas zbawić. Spojrzyj ze świętego nieba i oświeć lud Twój, który całym sercem ufa Tobie, Zbawicielu świata”.